Verbrechen in Szczecyn 1944

Denkmal in Szczecyn

Liste der Ermordeten in Szczecyn

Szczecyn war eines der ersten Dörfer, das am 2. Februar 1944 befriedet wurde. Am frühen Morgen umzingelten die Deutschen das Dorf. Nur wenigen Bewohnern gelang es, sich in einem nahe gelegenen Wald zu verstecken. Um 7:00 - 8:00 Uhr wurden die Gebäude des Dorfes mit Artilleriefeuer und Maschinengewehren beschossen. Szczecyn war in Flammen. Zwei Gruppen von Deutschen und Ukrainern betraten das Dorf. Von Haus zu Haus ermordeten sie systematisch alle Polen unabhängig von Alter und Geschlecht. Die verlassenen Häuser wurden ausgeraubt und angezündet. Während des Massakers wurden ganze Familien getötet. Es gab Fälle, in denen Babys vor Müttern ermordet wurden, Kinder und Erwachsene lebend in brennende Gebäude geworfen wurden und verletzte Gewehrkolben ausstießen. Eine Gruppe von Frauen mit Kindern wurde an den Rand des Waldes gebracht, wo die Deutschen ankündigten, dass ältere Jungen (im Schulalter oder etwas jünger) langsam gehen könnten. Als die Jungs in den Wald rannten, wurden sie vor ihren Müttern erschossen. Die Deutschen wollten auch Frauen mit kleineren Kindern erschießen, aber zwei der Soldaten, die dieser Aufgabe zugeteilt waren, maskierten die Hinrichtung und ließen sie den Opfern entkommen.

Nach einiger Zeit befahl das deutsche Kommando, das Abschlachten zu stoppen und alle überlebenden Bewohner an einem Sammelpunkt in der Mitte des Dorfes zu versammeln. Sie wurden dann nach Gościeradów gebracht und ermordeten alle, die nicht die Kraft hatten, weiterzumarschieren oder ihren Marsch zu verzögern. Bei den intensiven Anfragen des PCK wurden Frauen und Kinder in den umliegenden Dörfern eingesetzt. Arbeitsfähige Personen wurden in ein Internierungslager in Kraśnik gebracht und anschließend zur Arbeit nach Deutschland geschickt oder in Konzentrationslager deportiert. Fast 40 Männer aus Szczecyn wurden im Lubliner Schloss ins Gefängnis geschickt. Durch ein Urteil einer Ad-hoc-Sicherheitspolizei wurden achtunddreißig von ihnen am 12. Mai 1944 hingerichtet (wahrscheinlich fand die Hinrichtung im Konzentrationslager Majdanek statt).

Am 2. Februar 1944 wurden in Szczecyn mehrere hundert Menschen - Männer, Frauen und Kinder - ermordet. Abhängig von den Quellen wird die Zahl der Ermordeten im Bereich von 265 bis 368 geschätzt. Das jüngste identifizierte Opfer war 3 Monate alt. Die Deutschen brannten die Schule und 142 Farmen mit Viehbestand nieder.

Szczecyn był jedną z pierwszych wsi spacyfikowanych dniu 2 lutego 1944. Wczesnym rankiem Niemcy szczelnie otoczyli miejscowość, na skutek czego tylko nielicznym mieszkańcom udało się schronić do pobliskiego lasu. Około godziny 7:00 – 8:00 zabudowania wsi zostały ostrzelane ogniem artylerii i broni maszynowej. Szczecyn stał już w płomieniach, gdy do wsi wkroczyły dwie grupy Niemców i Ukraińców, które idąc od domu do domu systematycznie mordowały wszystkich Polaków bez względu na wiek i płeć. Opustoszałe domy były rabowane i podpalane. Mieszkańcy próbujący ukryć się w prowizorycznych podziemnych schronach ginęli w płomieniach lub dusił ich dym. W trakcie masakry ginęły całe rodziny; miały miejsce przypadki mordowania niemowląt na oczach matek, wrzucania dzieci i osób dorosłych żywcem do płonących budynków, dobijania rannych ciosami kolb karabinowych. Grupę kobiet z dziećmi zaprowadzono na skraj lasu, gdzie Niemcy ogłosili, że starsi chłopcy (w wieku szkolnym lub nieco młodsi) mogą odejść wolno. Kiedy chłopcy zaczęli biec do lasu zastrzelono ich na oczach matek. Niemcy zamierzali także rozstrzelać kobiety z mniejszymi dziećmi, lecz dwóch wyznaczonych do tego zadania żołnierzy upozorowało egzekucję i pozwoliło uciec niedoszłym ofiarom.

Po pewnym czasie niemieckie dowództwo poleciło wstrzymać rzeź i zgromadzić wszystkich ocalałych mieszkańców na punkcie zbornym urządzonym na środku wsi. Popędzono ich następnie do Gościeradowa, mordując po drodze wszystkich, którzy nie mieli siły iść dalej bądź opóźniali marsz. Na usilne prośby PCK kobiety i dzieci rozmieszczono w okolicznych wsiach. Osoby zdolne do pracy zabrano do aresztu w Kraśniku, a następnie wywieziono na roboty do Niemiec lub deportowano do obozów koncentracyjnych. Blisko 40 mężczyzn ze Szczecyna wywieziono do więzienia na Zamku Lubelskim. Wyrokiem doraźnego sądu policji bezpieczeństwa trzydziestu ośmiu z nich zostało straconych w dniu 12 maja 1944 roku (prawdopodobnie egzekucję przeprowadzono na terenie obozu koncentracyjnego na Majdanku).

2 lutego 1944 roku zamordowano w Szczecynie kilkaset osób – mężczyzn, kobiet i dzieci. W zależności od źródeł liczba zamordowanych jest szacowana w przedziale od 265 do 368. Najmłodsza zidentyfikowana ofiara liczyła 3 miesiące. Niemcy spalili szkołę oraz 142 gospodarstwa wraz z żywym inwentarzem.