 |
| Denkmal in Płock |
Am Freitagnachmittag, dem 19. Januar 1945, wurde das Haus in der Strasse Sienkiewicza 28 in Płock wurde von einer Gruppe von über 80 Häftlingen aus verschiedenen Regionen des nördlichen Masowien (48 aus Płock, Przasnysz, Mława) vertrieben. 79 Menschen wurden damals erschossen. Die Leichen wurden verbrannt. Unter den Getöteten waren unter anderem Pater Tadeusz Dublewski, Vizerektor des Priesterseminars in Płock. Drei Menschen entkamen dem tragischen Tod: Jan Stasiarczyk, Tadeusz Kuligowski und ein dritter Eisenbahner. Diese drei Menschen, die den Tod vermieden, erwähnen in ihrem Text "Chronik der letzten Tage der Besatzung" von Stanisław Chrzanowski in "Płock Notes" von 1962. - Zitat: In diesem Haus an der Sienkiewicza-Straße machten die Gestapo-Männer einen schrecklichen Mord an mehreren Dutzend Polen. Nur drei Todesopfer, die nur durch Zufall zum Tode verurteilt wurden, konnten dem Tod vorbeugen.
W piątkowe popołudnie 19 stycznia 1945 roku do domu przy ul. Sienkiewicza 28 w Płocku wpędzono grupę ponad 80 więźniów przywiezionych z różnych rejonów północnego Mazowsza (48 z Płocka, Przasnysza, Mławy). Zginęło wówczas 79 osób, a ciała zostały spalone. Wśród zabitych był między innymi ks. Tadeusz Dublewski, wicerektor płockiego seminarium duchownego. Tragicznej śmierci uniknęło trzy osoby: Jan Stasiarczyk, Tadeusz Kuligowski i trzeci jakiś kolejarz o nieznanym i nieustalonym dotychczas nazwisku . Te trzy osoby które uniknęło śmierci wymienia w swoim tekście " Kronika ostatnich dni okupacji " Stanisław Chrzanowski w "Notatkach Płockich" z roku 1962 roku: W tym właśnie domu przy ulicy Sienkiewicza opętani strachem gestapowcy dokonali ohydnego mordu na kilkudziesięciu Polakach. Tylko trzem ludziom ze skazanego na śmierć transportu wyłącznie przez przypadek udało się uniknąć śmierci... Płock został wyzwolony spod okupacji niemieckiej dwa dni później w dniu 21 stycznia 1945 r. przez oddziały radzieckie.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen