Straßenexekutionen in Warschau (I) Oktober 1943

Straßenexekutionen in Warschau (1943-1944) - Massenexekutionen von polnischen Geiseln, die von deutschen Besatzern auf den Straßen von Warschau durchgeführt wurden. Die ersten Exekutionen auf den Straßen der Hauptstadt fanden Mitte Oktober 1943 statt, kurz nachdem sie von SS-Brigadeführer Franz Kutscher als SS- und Polizeikommandant in den Warschauer Bezirk übernommen worden waren. Während seiner Herrschaft in Warschau wurden etwa 5.000 Polen ermordet, von denen mindestens 1.200 direkt auf den Straßen der Stadt hingerichtet wurden. Unter den Opfern befanden sich hauptsächlich gewöhnliche Warschauer, die während massenhafter Razzia inhaftiert waren. Mitte Februar 1944 gaben die Deutschen scheinbare Straßenexekutionen auf - nach einem erfolgreichen Angriff auf Kutschera durch Kedyw-Soldaten der Heimatarmee.

In der Zeit der Regierung Kutschera im Oktober 1943 fanden in Warschau folgende Straßenexekutionen statt:

Denkmal al. Niepodległości 141 Warschau

- 16. Oktober 1943 -  al. Niepodległości 141 (zwischen den Straßen Madaliński und Różana) getötet 20 Geiseln aus Pawiak gebracht (Edward Olkuski. „Kiliński“, ein Mitglied der kleinen Sabotage „Wawer“). Es war die erste Straßenexekution in Warschau, die den "harten Kurs" einleitete, den Kutscher den Polen entgegenbrachte.

Denkmal und Mauer mit Schussloecher, Piusa XI 17, Warschau

- 17. Oktober 1943 - in der Nähe der Wand der Telefonzentrale Gebäude an der ul. Piusa XI 17 (die sogenannte kleine PASTA) 20 Geiseln wurden erschossen.

- 19. Oktober 1943 - in der Inflancka 20 Pawiak-Häftlinge (darunter fünf Frauen).

Denkmal am Danziger Bahnhof Warschau

- Am 20. Oktober 1943 wurden 20 Geiseln auf den Uferstreifen des Viadukts in der Nähe des Danziger Bahnhofs erschossen.
An diesem Tag gab es noch eine Straßenexekution. Neben der Gebäude Sportakademie in Bielany wurden 10 Menschen ermordet.

Denkmal Ul. Młynarska 2, Warschau

- 22. Oktober 1943 in der Ul. Młynarska 2 (Ecke Wolska) 17 Geiseln Pawiak ermordet. Ein paar Stunden später erschoss eine deutsche Patrouille zwei Frauen, die an der Hinrichtungsstätte beteten.

Am 23. Oktober 1943 wurden ungefähr 20 Polen auf Wał Miedzeszyński erschossen (einschließlich einer Frau und eines Jungen in einer Schuluniform). Deutsche Posten an der Poniatowski-Brücke sollten auf die Versammlungen der Warschauer, die sich an Ort und Stelle versammelten, schießen.

26. Oktober 1943 an der Wand an der ul. Leszno 3 (Ecke Rymarska) Deutsche erschossen etwa 30 polnische Geiseln, wahrscheinlich zwei Frauen.

Am 27. Oktober 1943 sollten die Deutschen etwa 10 polnische Geiseln im Stadteil Koło erschießen.

Denkmal ul. Towarowa, Warschau

30. Oktober in der Ul. Towarowa (Ecke Łucka), 10 Pawiak-Häftlinge wurden hingerichtet. Nachdem die Polizei gegangen war, versammelte sich eine Gruppe von Menschen, um Reden zu halten

Egzekucje uliczne w Warszawie (1943–1944) to masowe egzekucje polskich zakładników przeprowadzane przez okupantów niemieckich na ulicach Warszawy. Pierwsze egzekucje na ulicach stolicy miały miejsce w połowie października 1943, wkrótce po objęciu stanowiska Dowódcy SS i Policji na dystrykt warszawski przez SS-Brigadeführera Franza Kutscherę. W okresie jego rządów zamordowano w Warszawie około 5000 Polaków, z czego co najmniej 1200 stracono bezpośrednio na ulicach miasta. W gronie ofiar znajdowali się przede wszystkim zwykli warszawiacy zatrzymani podczas masowych łapanek. Niemcy zrezygnowali z jawnych egzekucji ulicznych w połowie lutego 1944 – po udanym zamachu na Kutscherę przeprowadzonym przez żołnierzy Kedywu Armii Krajowej.

W październiku 1943 roku w czasie rządów Kutschery miały miejsce w Warszawie następujące egzekucje uliczne:

- 16 października przy al. Niepodległości 141 (między ulicami Madalińskiego a Różaną) zamordowano 20 zakładników przywiezionych z Pawiaka (jednym z nich był Edward Olkuski ps. „Kiliński”, członek Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”). Była to pierwsza uliczna egzekucja w Warszawie, inicjująca zaprowadzony przez Kutscherę „twardy kurs” wobec Polaków.

- 17 października pod murem w pobliżu budynku Dyrekcji Telefonów przy ul. Piusa XI 17 (tzw. mała PASTA) rozstrzelano 20 zakładników.

- 19 października Niemcy mieli rozstrzelać przy ul. Inflanckiej około 20 więźniów Pawiaka (w tym pięć kobiet).

- 20 października przy nasypie wiaduktu koło Dworca Gdańskiego rozstrzelano 20 zakładników.
Tego dnia przeprowadzono jeszcze jedną egzekucję uliczną. Przy gmachu AWF na Bielanach miano rozstrzelać 10 osób.

- 22 października przy ul. Młynarskiej 2 (róg Wolskiej) rozstrzelano 17 zakładników przywiezionych z Pawiaka. Kilka godzin później niemiecki patrol zastrzelił dwie kobiety modlące się na miejscu egzekucji.

- 23 października na Wale Miedzeszyńskim zostało rozstrzelanych ok. 20 Polaków (w tym kobieta i chłopiec w uczniowskim mundurku). Niemieckie posterunki przy Moście Poniatowskiego miały później ostrzelać gromadzących się na miejscu kaźni warszawiaków.

- 26 października pod murem przy ul. Leszno 3 (róg Rymarskiej) Niemcy rozstrzelali ok. 30 polskich zakładników, w tym prawdopodobnie dwie kobiety.

- 27 października Niemcy mieli rozstrzelać na Kole ok. 10 polskich zakładników.

- 30 października przy ul. Towarowej (róg Łuckiej) stracono 10 więźniów Pawiaka. Po odjeździe policji zebrała się tam grupa ludzi, miano wygłaszać przemówienia.