Straßenexekutionen in Warschau (III) - Dezember 1943

Die folgenden Straßenexekutionen fanden im Dezember 1943 in Warschau statt:

- 2. Dezember 1943, in der Nähe der Wand eines verbrannten Hauses in der Strasse Nowy Świat 64 wurde eine Gruppe von Männern, die vom Pawiak gebracht wurden, erschossen. Die Hinrichtung wurde ausnahmsweise vor Passanten durchgeführt, die von der Polizei zwischen der Strasse Ordynacka und Krakowskie Przedmieście gehalten wurden. Nach Angaben der Untergrundzelle in Pawiak wurden schätzungsweise 50 Menschen an diesem Tag in den Tod abgeschoben. Unter den Ermordeten gab es unter anderem: zwei Maler - Janusz Zoller und Stanisław Haykowski. Die Hinrichtung mitten in der Stadt machte einen großen Eindruck auf die Bevölkerung der Hauptstadt.

Denkmal in Puławska 13

- 3. Dezember 1943 im Hof ​​eines verbrannten Hauses in der Strasse Puławska 21/23 und neben dem Straßenbahndepot in der ul. Puławska 13. Die Deutschen führten eine große Hinrichtung polnischer Geiseln durch. Nach Angaben der Untergrundzelle in Pawiak wurden 112 Männer an diesem Tag in den Tod abgeschoben. Unter den Opfern waren m.in. Stefan Bryła (Professor für Technische Universität Warschau), Stanislaw Siezieniewski (Schauspieler und Theaterdirektor in Vilnius und Lodz) und Henryk Trzonek (Musiker). Die Geiseln wurden ermordet als Vergeltung für den Angriff auf der deutschen Polizeilastwagen (polnisch: „Budy“), den an dieser Stelle am Vortag von den Soldaten Kedyw AK ausgeführt.

Denkmal in Okęcie

- Am 9. Dezember 1943 fanden zwei Straßenerschießungen statt, bei denen 50 Menschen ermordet wurden. Sie wurden in Okęcie (heute Krakowska 172) und in Wola durchgeführt. In jeder dieser Hinrichtungen starben 25 Menschen. Die Deutschen sollten in Okęcie auch ca. 60-70 Einwohner benachbarter Häuser ausgeben und sie zwingen, die Exekutionen zu beobachten. Die Pawiak-Geiseln wurden von Maschinengewehren erchossen. Die Leichen der Hingerichteten wurden nach Sękocin gebracht.

Gedenktafel in Solidarności-Strasse (ehm. Leszno 5)

- 11. Dezember 1943 in der Nähe des Hauses in der Leszno 5  30 Männer aus Pawiak wurden erschossen. Sie waren in der Nähe des Ortes, wo die Hinrichtung am 26. Oktober stattfand, verloren.

- Am 14. Dezember 1943 wurden etwa 300 Männer aus Pawiak in den Tod deportiert. Ungefähr 70 Sträflinge wurden in der Straßenexekution in der Strasse Wierzbowa 9/11 (in der Nähe des Theaterplatzes) erschossen. Über 100 Männer und eine Frau wurden unter der Ghettomauer in der Strasse Bonifraterska (von innen). Diese zweite Hinrichtung fand an der Wahrheit in einem geschlossenen Bereich des ehemaligen Ghettos war jedoch sichtbar aus den Fenstern der benachbarten Gebäude (zum Beispiel vom Johannes-Krankenhaus), und durch die Zeit seiner Fertigstellung blockierten Deutschen Strasse Bonifraterska  und die angrenzenden Straßen (einschließlich Anhalten Verkehr Straßenbahnen). Die übrigen Verurteilten wurden heimlich in den Ruinen des Ghettos hingerichtet. Die Massaker wurde durchgeführt als Vergeltung für Aktionen AK - Sprengung deutsche Züge im Bereich Celestynów und die erfolgreichen Ermordung von Emil Braun, Leiter des Stadtamtes der Unterkünfte in Warschau.

- Am 18. Dezember 1943 fand eine Straßenexekution in der Strasse Wolska 77 (Ecke Syrena). An diesem Tag wurden 47 Männer und 10 Frauen aus dem Pawiak deportiert. 

- 23. Dezember 1943 in der Strasse Górczewska 14 (Ecke Płocka) wurde eine Gruppe von Pawiak-Häftlingen erschossen. An diesem Tag wurde zu Tod 52 Männer deportiert und ein paar Frauen (von denen einige in den Ruinen des Ghettos ermordet wurden).

- 31. Dezember 1943 in der Strasse Towarowa 4 mehrere Dutzend Pawiak-Häftlinge wurden erschossen. In der deutschen Bekanntmachung wurden später die Namen der 43 Ermordeten genannt. Eines der Opfer war Ludomir Marczak - Komponist und sozialistischen Aktivist, der für das Verstecken Juden  verhaftet wurde.

W grudniu 1943 roku Niemcy wykonali następujące publiczne egzekucje na ulicach miasta:

- 2 grudnia pod murem spalonego domu przy ul. Nowy Świat 64 rozstrzelano grupę mężczyzn przywiezionych z Pawiaka. Egzekucji tej dokonano wyjątkowo na oczach przechodniów, zatrzymanych przez kordony policyjne pomiędzy ul. Ordynacką a Krakowskim Przedmieściem. Z informacji przekazanych przez konspiracyjną komórkę na Pawiaku wynikało, że tego dnia wywieziono na śmierć ok. 50 osób. W gronie zamordowanych znaleźli się m.in. dwaj artyści malarze – Janusz Zoller i Stanisław Haykowski. Egzekucja przeprowadzona w ścisłym centrum miasta wywarła duże wrażenie na ludności stolicy.

- 3 grudnia na podwórzu spalonego domu przy ul. Puławskiej 21/23 oraz obok zajezdni tramwajowej przy ul. Puławskiej 13 Niemcy przeprowadzili wielką egzekucję polskich zakładników. Z informacji przekazanych przez konspiracyjną komórkę na Pawiaku wynikało jednak, że tego dnia wywieziono na śmierć 112 mężczyzn. W gronie ofiar znaleźli się m.in.: Stefan Bryła (profesor Politechniki Warszawskiej, poseł na Sejm RP), Stanisław Siezieniewski (aktor i reżyser teatrów wileńskich i łódzkich) i Henryk Trzonek (artysta muzyk). Zakładników rozstrzelano w odwecie za atak na niemieckie „budy” policyjne, przeprowadzony w tym miejscu poprzedniego dnia przez żołnierzy Kedywu AK.

- 9 grudnia przeprowadzono dwie uliczne egzekucje, w których zamordowano 50 osób. Zostały one przeprowadzone na Okęciu (obecnie al. Krakowska 172) oraz na Woli. W każdej z tych egzekucji miało zginąć po 25 mężczyzn. Na Okęciu Niemcy spędzili na miejsce kaźni ok. 60–70 mieszkańców okolicznych domów i zmusić ich do oglądania egzekucji, rozstrzeliwania zakładników karabinem maszynowym. Ciała rozstrzelanych wywieziono w kierunku Sękocina.

- 11 grudnia koło domu przy ul. Leszno 5 rozstrzelano ok. 30 mężczyzn przywiezionych z Pawiaka. Stracono ich nieopodal miejsca, w którym dokonano egzekucji w dniu 26 października.

- 14 grudnia z Pawiaka wywieziono na stracenie ok. 300 mężczyzn. Około 70 skazańców rozstrzelano w egzekucji ulicznej przy ul. Wierzbowej 9/11 (w pobliżu Placu Teatralnego). Ponad 100 mężczyzn oraz jedną kobietę rozstrzelano natomiast pod murem getta przy ul. Bonifraterskiej (od strony wewnętrznej). Ta druga egzekucja odbyła się co prawda wewnątrz zamkniętej strefy byłego getta, była jednak widoczna z okien sąsiednich budynków (m.in. z okien Szpitala Jana Bożego), a do czasu jej zakończenia Niemcy zablokowali Bonifraterską i sąsiednie ulice (wstrzymując m.in. ruch tramwajów). Pozostali skazańcy, o których wspominały meldunki z Pawiaka, zostali potajemnie straceni w ruinach getta. Masakry dokonano w odwecie za akcje bojowe AK – wysadzenie niemieckiego pociągu w rejonie Celestynowa oraz udany zamach na Emila Brauna, kierownika Miejskiego Urzędu Kwaterunkowego w Warszawie.

- 18 grudnia miała miejsce uliczna egzekucja przy ul. Wolskiej 77 (róg Syreny). Tego dnia z Pawiaka wywieziono na stracenie 47 mężczyzn i 10 kobiet. Nie udało się jednak ustalić, ilu zakładników rozstrzelano w egzekucji ulicznej, a ilu zamordowano potajemnie w ruinach getta.

- 23 grudnia przy ul. Górczewskiej 14 (róg Płockiej) rozstrzelano grupę więźniów Pawiaka. Z informacji przekazanych przez konspiracyjną komórkę na Pawiaku wynikało jednak, że tego dnia wywieziono na śmierć 52 mężczyzn i kilka kobiet (z czego część stracono w ruinach getta).

- 31 grudnia przy ul. Towarowej 4 rozstrzelano kilkudziesięciu więźniów Pawiaka. W niemieckim obwieszczeniu podano później nazwiska 43 zamordowanych. Jedną z ofiar był Ludomir Marczak – kompozytor i działacz socjalistyczny, którego aresztowano za ukrywanie Żydów.