Verbrechen in Otorowo 1939

Denkmal in Wald bei Otorowo

Als einer der Orte der Massenexekutionen wählten die Offiziere des Danziger Einsatzkommandos 16 Waldgebiete zwischen Solec Kujawski und Bydgoszcz bei Otorowo an der Weichsel. Im Oktober und November 1939 hingerichteten die Deutschen mehrere hundert Menschen in mehreren Hinrichtungen. Die Leichen der Opfer wurden in den Schießgräben begraben, die nach dem Krieg im September 1939 zurückgelassen wurden. Opfer waren die polnische Intelligenz und polnische Bewohner der umliegenden Städte und Doerfer.

Zeugnisse über den Verlauf der Hinrichtungen in Otorow sind nicht erhalten. Es ist nur bekannt, dass im Wald in der Nähe von Otorów die Deutschen die aus Bydgoszcz importierten Polen ermordet haben, ebenso wie die Bewohner der umliegenden Dörfer - Wudzyna, Otorowa, Osielska, Stronna und Żołędów.

Im Juli 1944 begannen die Deutschen aufgrund der Annäherung der Roten Armee die Spuren des Verbrechens zu löschen. Leichname der Ermordeten wurden gegraben und verbrannt. Der Ort der brennenden Leichen wurde 1945 gefunden, nachdem die Invasoren Pommern verlassen hatten. Zu dieser Zeit wurde eine Exhumierung durchgeführt.

Jako jedno z miejsc masowych egzekucji funkcjonariusze gdańskiego Einsatzkommando 16 (specjalnej grupy operacyjnej niemieckiej policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa) wybrali tereny leśne między Solcem Kujawskim a Bydgoszczą, pod Otorowem nad Wisłą. W październiku i listopadzie 1939 r. Niemcy w kilku egzekucjach rozstrzelali tam kilkaset osób. Ciała ofiar grzebano w rowach strzeleckich, pozostałych po działaniach wojennych we wrześniu 1939 r. Ofiarami była miejscowa polska inteligencja i polscy mieszkańcy okolicznych miejscowości.

Nie zachowały się świadectwa na temat przebiegu dokonywanych w Otorowie egzekucji. Wiadomo jedynie, iż w lesie pod Otorowem Niemcy mordowali Polaków przywożonych z Bydgoszczy, jak również mieszkańców pobliskich wsi – Wudzyna, Otorowa, Osielska, Stronna i Żołędowa. 

W lipcu 1944 r., w związku ze zbliżaniem się Armii Czerwonej, Niemcy przystąpili do zacierania śladów zbrodni. Zwłoki pomordowanych zostały wykopane i spalone. Miejsce palenia zwłok zostało odnalezione w 1945 r., już po opuszczeniu Pomorza przez okupantów. Dokonano wówczas ekshumacji.